14o Festibal Kinhmatografoy A8hnas, Nyxtes Premieras

Ε, νομιζω ολοι οσοι μενουν Αθηνα θα το ξερουν
Φετος μου φαινονται αρκετες ταινιες ενδιαφερουσες. Εδω θα βρειτε
Το προγραμμα του Φεστιβαλ

ηθελα να παω σε πααααρα πολλες αλλα τλκ λογω δουλειας και σχολης δεν ειχα χρονο τις ωρες που προβαλλονταν αρκετες απο αυτες που ηθελα να δω και αποφασισα να παω σε αυτες:

Afterschool
Μαθητής ενός προπαρασκευαστικού σχολείου για την ελίτ, ο Ρόμπερτ καταγράφει άθελά του σε κάμερα τον τραγικό θάνατο δύο συμμαθητριών του. Σε μια προσπάθειά να επιταχυνθεί η διαδικασία ανάκαμψης του ηθικού στο σχολείο, η διεύθυνση τού αναθέτει τη δημιουργία ενός βίντεο αφιερώματος για τις δύο κοπέλες, διαδικασία όμως που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα παράνοιας ανάμεσα στους μαθητές. Κάτι περισσότερο από γράμμα αγάπης στο σινεμά του Γκας Βαν Σαντ, αυτό το σοκαριστικό, ημι-ντοκιμαντερίστικο ντεμπούτο του νεαρού Ιταλοβραζιλιάνου σκηνοθέτη αποτελεί ταυτόχρονα μια ματιά-τομή στην αποξένωση μιας γενιάς που έχει μάθει να μιλάει μόνο με εικόνες. Συμμετοχή στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του φεστιβάλ των Καννών.
Synecdoche,New York-Η Συνεκδοχη της Νεας Υορκης

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Κέιντεν Κόταρντ ετοιμάζεται για το ανέβασμα του νέου του έργου σε μία αποθήκη κάπου στο Μανχάταν, το οποίο έργο περιλαμβάνει εκτός των άλλων, και τη δημιουργία ενός αντίγραφου της πόλης της Νέας Υόρκης. Μέσα από προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις και δυσκολίες στο ανέβασμα της παράστασης, ο δημιουργός δεν θ’ αργήσει να διαβεί τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την πραγματικότητα της ζωής από αυτή της σκηνής, μία προβληματική η οποία είναι αγαπημένο μοτίβο των μέχρι στιγμής δουλειών του Κάουφμαν. Θα καταφέρει άραγε ο καλλιτέχνης να ολοκληρώσει αυτό που θα ήθελε να είναι η απόλυτη ερωτική επιστολή με αποδέκτη την ίδια τη Νέα Υόρκη; Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.
Geminis-Οι Διδυμοι
Μια προκλητικά αιμομικτική ιστορία αγάπης ανάμεσα στα δίδυμα Μέμε και Χέρε στους κόλπους μιας οικογένειας μεγαλοαστών. Κυρίαρχη φιγούρα η ψυχαναγκαστική μητέρα με εμμονή στη διατήρηση των συμβάσεων που υπαγορεύει η αριστοκρατία. Μια εμμονή ικανή να καμουφλάρει το οικογενειακό δράμα των παιδιών στα μάτια της. Η σκηνοθετική ματιά της Κάρι εμβαθύνει χωρίς να κρίνει την ερωτική ιστορία, κλιμακώνοντας την ένταση της αποκάλυψης μέσω της σύνθεσης των πλάνων και του μοντάζ σε πλήρη συνάρτηση με τις νατουραλιστικές ερμηνείες των ηθοποιών. Μια ταινία που δικαιωματικά εξασφάλισε στην σκηνοθέτιδα μία θέση στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ των Κανών.
Die Welle-Το κυμα
Οταν συνειδητοποιεί ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας της Ιστορίας προκαλούν αφόρητη ανία στους μαθητές του, ένας νεαρός καθηγητής προτείνει την εφαρμογή ενός ιδιότυπου πειράματος, που προβλέπει συγκρότηση μιας ελίτ με μυστικούς κώδικες, σκληρή πειθαρχία και υψηλούς στόχους. Οι μαθητές θα οδηγήσουν το πείραμα σε απόλυτη επιτυχία και, χωρίς να το καταλάβουν, θα αρχίσουν να υποκύπτουν στη διακριτική γοητεία του φασισμού. Μεταφέροντας το ομώνυμο μπεστ σέλερ του Τοντ Στράσερ (που με τη σειρά του αφηγήθηκε ένα πραγματικό περιστατικό σε σχολείο του Πάλο Αλτο της Καλιφόρνια τον Απρίλιο του 1967), ο Ντένις Γκάνσελ υπογράφει μια ταινία - γροθιά στο στομάχι που έσπασε τα ταμεία στη Γερμανία, κάνοντας μεγαλύτερο άνοιγμα ακόμα και από τις «Ζωές των Αλλων». Συμμετοχή στο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Spoorloss-Χωρις Ιχνος
Ο Ρεξ και η Σάσκια είναι ένα νέο ερωτευμένο ζευγάρι. Κατά τη διάρκεια μιάς εκδρομής σταματάνε σε ένα πολύβουο σταθμό εξυπηρέτησης και η Σάσκια εξαφανίζεται. Ο Ρεξ αφιερώνει τη ζωή του για να βρεί τα ίχνη της, ώσπου ξαφνικά μετά από τρία χρόνια αρχίζει να λαμβάνει κάρτες από τον απαγωγέα της ο οποίος υπόσχεται να του αποκαλύψει τι έχει συμβεί στη γυναίκα του. Η ανάγκη του Ρεξ να μάθει την αλήθεια τον φέρνει κοντά στον απαγωγέα. Αριστοτεχνικό θρίλερ το οποίο εντυπωσίασε στην εποχή του και, φυσικά, γυρίστηκε ξανά στο Χόλυγουντ («The Vanishing» - 1993) χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πλησιάσει την αμεσότητα του αυθεντικού αν και ο σκηνοθέτης παρέμεινε ο ίδιος. Υποψηφιότητα της Ολλανδίας για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1988

Αχ ρε γμτ...Αυτα μου εχουν λειψει απο την Αθηνα.Φεστιβαλ μουσικες σκηνες...

α και λιγο εσυ ρεα για να μην φωναζεις...

ναι,ναι μπορει να μην εχει βαβελ φετος (πρεπει να σταματησω να κλαιω για αυτο καποια στιγμη ) αλλα οι νυχτες πρεμιερες ευτυχως ειναι εξισου διαχρονικη αξια.
κ ευτυχως χουν πολυ περισσοτερο φανατικο κοινο απο οτι η βαβελ οποτε θα συνεχισουν να διοργανωνονται

οι καμμενοι οπαδοι του φεστιβαλ παλι πηγαν κ πηραν σχεδον ολες τις καρτες διαρκειας πριν καν ανακοινωθει το προγραμμα